etiologia doskonałości.

Niektórzy posiadają wrodzoną zdolność odtwarzania własnych emocji z pełnym autentyzmem, niczym z taśmy wideo, prześwietlania swojego wnętrza jak rentgen. Ja jestem niezdrowo, hermetycznie zamknięta, szczelnie opakowana kolorowymi imitacjami i przewiązana złotą wstążeczką dla domieszki wdzięku i bezpieczeństwa. Nie potrafię się zwierzać, nawet osobom, którym bezgranicznie ufam. A tak bardzo bym chciała, żeby ktokolwiek przeczytał mnie jak otwartą księgę. Bez zbędnych dociekań, wścibskiej eksploracji, rozbioru zdań na części, podczęści, szczątki sylab, zgłosek.

Nawet tutaj nie potrafię streścić tego, co tak bardzo we mnie krzyczy. Nie umiem odczytać i zinterpretować neonowo świecących treści, opanowujących moją płaczącą intencjonalność. Ostatnie dni okazały się być dla mnie czasem rozczarowania człowiekiem.  Ale dzięki temu dużo nauczyłam się o samej sobie.  Nauczyłam się być silną, a być może nawet lepszą.

Wobec tego, Kochani, życzę Wam i sobie, w tym wyjątkowym czasie, zdrowia, nieskończonego optymizmu, niezachwianej wiary w siebie oraz przekonania o istnieniu cudów, które zdolne są czynić nas doskonalszymi.